- Katılım
- 16 Ara 2013
- Mesajlar
- 9
- Beğeniler
- 0
Çocuklarda Sosyal Fobi
Sosyal fobi, başka insanların bulunduğu ortamlarda aşırı heyecan ve korku duyma ile karakterize bir fobi türüdür. Toplum içinde bulunmaktan, topluluk önünde konuşma yapmadan kaçınma davranışları sosyal fobi içerisinde en sık görülen davranışlardır. Çocuklarda ise sosyal fobi daha çok yabancılarla ilişki kurmaktan uzak durma, yanlış bir şey söylemekten, rezil olmaktan korkma şeklinde görülmektedir. Bu çocuklar kendi ailesi ve tanıdıkları dışındaki kimselerle ilişkiye girmekten kaçınırlar. Çevrede başka kişi veya kişiler, özellikle de yabancı kişilerin bulunması çocuğun şiddetli bir kaygı, sıkıntı, huzursuzluk ve utangaçlık duymasına yol açar Okulda öğretmenin sorduğu sorulara yanlış cevaplar vermekten korktuklarından derslerde söz almaktan çekinirler. Girişkenlik ve atılım isteyen, cesaret ve güven isteyen her türlü etkinlikten kaçınırlar.Her hangi bir sorumluluk gerektiren bir işi yapmak zorunda kaldıklarında üzerlerinde büyük bir baskı hissederler.Tek başlarına bir şey yapmaktan veya bir yere gitmekten çekindikleri için bu çocuklarda özellikle anneye bağımlılık görülür. Bu nedenle arkadaşlık kurmada ve sürdürmede zorluk yaşarlar.
Utangaçlıkla karıştırılmaması gereken ruh sağlığı sorunu sosyal fobide, ailenin ketleyen, aşırı koruyan ve baskılayan tutumu, çocukta sosyal fobi gelişme riskini 3 kat artırıyor.
Göz temasından kaçınma, ses tonunun düzleşmesi, iki büklüm başı öne eğik duruş, özür dileme ve kendini değersiz hissetme cümleleri, bir yabancı ile tanışma veya tanıştırılmaktan kaçınma, utanacak veya küçük düşecek bir şey yapma endişesi belirtiler arasındadır.
Sürekli eleştiren ebeveynler, çocuklarında sosyal fobi gelişmesine neden olabiliyor. Çocukların yetiştirilirken ketlenmemesi gerekiyor. Yaptığı güzel davranışların ödüllendirilmesi ve çocuğun onore edilmesi isteniyor. Olaylar karşısında 'Niye böyle yaptın? Bak olmadı işte' yerine 'Şu yolu da deneyebilirdin, belki şansın artardı' gibi cümlelerin kurulması öneriliyor. 'Yapamazsın, anlamazsın' gibi olumsuz cümleler kullanılmaktan kaçınılması gerekiyor.
İleri derecede kaygılı bir anne ya da baba aşırı kollayıcı ve koruyucu olabiliyor ve böylece çocuğun kendi başına araştırma ve inceleme yapma gereksinimini engelleyebiliyor. Böyle bir engelleme de çocuğun özerkleşmesini ve kendine güven kazanmasını zorlaştırıyor. Sürekli bir korku içinde olan çocuk, sürekli olarak kaçınıyor ve insanlarla karşı karşıya gelemiyor.
Sosyal fobili çocukların yapmaktan kaçınabileceği davranışları şöyle sıralayabiliriz:
Sınıfta yüksek sesle bir şey okuma
Sanatsal veya sportif bir faaliyete katılma
Bir konuşmaya katılma veya bir konuşma başlatma
Yetişkinlerle konuşma ve ilişki kurma
Tahtaya yazı yazma
Sınav endişesi
Diğer çocuklarla oyun oynama veya beraber bir faaliyette bulunma
Sınıfta kendisine yöneltilen bir soruyu cevaplama
Fotoğraf çektirme
Umumi tuvaletleri kullanma
Telefonda konuşma
Başka insanların önünde yemek yeme
Bir başkasından veya öğretmenden yardım isteme
Konuşurken göz kontağı kurma
Yeni şeyler deneme
Otorite sahibi biriyle konuşma (öğretmen, müdür,vs.)
Sosyal fobi, başka insanların bulunduğu ortamlarda aşırı heyecan ve korku duyma ile karakterize bir fobi türüdür. Toplum içinde bulunmaktan, topluluk önünde konuşma yapmadan kaçınma davranışları sosyal fobi içerisinde en sık görülen davranışlardır. Çocuklarda ise sosyal fobi daha çok yabancılarla ilişki kurmaktan uzak durma, yanlış bir şey söylemekten, rezil olmaktan korkma şeklinde görülmektedir. Bu çocuklar kendi ailesi ve tanıdıkları dışındaki kimselerle ilişkiye girmekten kaçınırlar. Çevrede başka kişi veya kişiler, özellikle de yabancı kişilerin bulunması çocuğun şiddetli bir kaygı, sıkıntı, huzursuzluk ve utangaçlık duymasına yol açar Okulda öğretmenin sorduğu sorulara yanlış cevaplar vermekten korktuklarından derslerde söz almaktan çekinirler. Girişkenlik ve atılım isteyen, cesaret ve güven isteyen her türlü etkinlikten kaçınırlar.Her hangi bir sorumluluk gerektiren bir işi yapmak zorunda kaldıklarında üzerlerinde büyük bir baskı hissederler.Tek başlarına bir şey yapmaktan veya bir yere gitmekten çekindikleri için bu çocuklarda özellikle anneye bağımlılık görülür. Bu nedenle arkadaşlık kurmada ve sürdürmede zorluk yaşarlar.
Utangaçlıkla karıştırılmaması gereken ruh sağlığı sorunu sosyal fobide, ailenin ketleyen, aşırı koruyan ve baskılayan tutumu, çocukta sosyal fobi gelişme riskini 3 kat artırıyor.
Göz temasından kaçınma, ses tonunun düzleşmesi, iki büklüm başı öne eğik duruş, özür dileme ve kendini değersiz hissetme cümleleri, bir yabancı ile tanışma veya tanıştırılmaktan kaçınma, utanacak veya küçük düşecek bir şey yapma endişesi belirtiler arasındadır.
Sürekli eleştiren ebeveynler, çocuklarında sosyal fobi gelişmesine neden olabiliyor. Çocukların yetiştirilirken ketlenmemesi gerekiyor. Yaptığı güzel davranışların ödüllendirilmesi ve çocuğun onore edilmesi isteniyor. Olaylar karşısında 'Niye böyle yaptın? Bak olmadı işte' yerine 'Şu yolu da deneyebilirdin, belki şansın artardı' gibi cümlelerin kurulması öneriliyor. 'Yapamazsın, anlamazsın' gibi olumsuz cümleler kullanılmaktan kaçınılması gerekiyor.
İleri derecede kaygılı bir anne ya da baba aşırı kollayıcı ve koruyucu olabiliyor ve böylece çocuğun kendi başına araştırma ve inceleme yapma gereksinimini engelleyebiliyor. Böyle bir engelleme de çocuğun özerkleşmesini ve kendine güven kazanmasını zorlaştırıyor. Sürekli bir korku içinde olan çocuk, sürekli olarak kaçınıyor ve insanlarla karşı karşıya gelemiyor.
Sosyal fobili çocukların yapmaktan kaçınabileceği davranışları şöyle sıralayabiliriz:
Sınıfta yüksek sesle bir şey okuma
Sanatsal veya sportif bir faaliyete katılma
Bir konuşmaya katılma veya bir konuşma başlatma
Yetişkinlerle konuşma ve ilişki kurma
Tahtaya yazı yazma
Sınav endişesi
Diğer çocuklarla oyun oynama veya beraber bir faaliyette bulunma
Sınıfta kendisine yöneltilen bir soruyu cevaplama
Fotoğraf çektirme
Umumi tuvaletleri kullanma
Telefonda konuşma
Başka insanların önünde yemek yeme
Bir başkasından veya öğretmenden yardım isteme
Konuşurken göz kontağı kurma
Yeni şeyler deneme
Otorite sahibi biriyle konuşma (öğretmen, müdür,vs.)