Neler yeni

Okul öncesinde Yaratıcı Sanat Çalışmalarında Dilin Kullanımı

Katılım
13 Eki 2011
Mesajlar
994
Beğeniler
3
#1
Ögrt. Gör. Uzm. Zeliha YAZICI

Yaratıcılık, doğuştan getirilen ve yaşamın her döneminde kendini gösterebilen bir yeti olmasına rağmen, yaşamın ilk yıllarından itibaren desteklenip, fırsatlar sunulduğunda geliştirilebilecek bir gizil güçtür. Bu gizil gücün ortaya çıkması ve gelişmesi için uygun bir ortam bulması gerekmektedir. Yaratıcılık zengin, uyarıcı, destekleyici ve özgür bir eğitim ortamında geliştirilebilmektedir. Uyarıcı eğitim ortamlarının, çocukları araştırmaya yönelten, seçme özgürlüğü tanıyan, etkin olmalarını sağlayan ve yaratıcılıklarını olumlu yönde etkileyen ortamlar olduğu bilinmektedir. Okul öncesi dönemdeki çocukların yaratıcılıklarının geliştirilip açığa çıkmasında en etkili ortam ise yaratıcı sanat çalışmalarıdır. Yaratıcı sanat yaşamın ilk yıllarından başlayarak hayatın her döneminde sürdürülecek çok boyutlu bir süreçtir. Yaratıcı sanat çalışmalarının amacı yalnızca geleceğin sanatçılarını yetiştirmek değil, çocukluktan itibaren düşünme, sorular sorma, araştırarak farklı bakış açıları kazanabilme, duygu ve düşünceleri ifade etme becerileri geliştirebilme için temel hazırlamaktır. Okul öncesi dönemdeki çocuklarla yapılan yaratıcı sanat çalışmalarında uygulamalar ve sunulan uyarıcı ortamlar kadar, uygulamalar sırasında eğitimcinin çocuklarla kurduğu iletişim ve çocuklara verdiği yönergeler son derece önemlidir. Yapılacak sanat çalışmalarında destek, seçim, materyallerin çocuklara sunumu kadar etkinlik öncesi, etkinlik sırası ve etkinlik sonrasında çocuklarla kurulan iletişim ve bu iletişimde kullanılan dil de önemli bir noktadır. Okul öncesi dönemde eğitimcinin kullandığı dil çocukların yaratıcılığını ortaya çıkarıcı sorular sorarak, çocuğun yeni ve özgün cevaplar verebilmesine teşvik edici olmalıdır. Bu yöntemle çocukların hayal güçlerini geliştirmesine, duygu ve düşüncelerini ifade etmesine, “neden” ve “niçin” gibi araştırma ve analiz yapma becerilerini destekleme olanakları verilirken aynı zamanda çocuğun dil kazanımı içinde fırsatlar sunulabilir.
Bu yönde bu çalışmada, yaratıcı sanat etkinliklerinde eğitimcinin dil kullanımı üzerinde durulmakta ve dil kullanımı örneklerle tartışılmaktadır.
Yaratıcılık, doğuştan getirilen ve yaşamın her döneminde kendini gösterebilen bir yeti olmasına rağmen, yaşamın ilk yıllarından itibaren desteklenip, fırsatlar sunularak geliştirilecek gizil bir güçtür. Bu gücün ortaya çıkması ve gelişmesi için uygun bir ortam bulması gerekmektedir. Yaratıcılık zengin, uyarıcı, destekleyici ve özgür bir eğitim ortamında geliştirilebilmektedir. Uyarıcı eğitim ortamlarının, çocukların kendi ilgi, istek ve gereksinimleri doğrultusunda onları araştırmaya yönelten, seçme özgürlüğü tanıyan, etkin olmalarını sağlayan ve yaratıcılıklarını olumlu yönde etkileyen ortamlar olduğu bilinmektedir. Çocukların doğal merakları ve öğrenme istekleri, kendi ilgi ve ihtiyaçları doğrultusunda karşılama olanağı sağlanırsa desteklenmiş olur. Çocuklar yaparak, deneyerek öğrenmeden zevk alırlar, daha kolay öğrenirler ve yaratıcı düşüncelerini ortaya çıkarırlar (Ömeroğlu, 1990; Darıca, 2003a). Okul öncesi dönemdeki çocukların yaratıcılıklarının geliştirilip açığa çıkmasında en etkili ortamlardan biri de yaratıcı sanat çalışmalarıdır.
Okul öncesi programlarda yer alan yaratıcı sanat etkinlikleri, temelde yaratıcı düşünmeyi ve estetik duyarlılığı geliştirmeyi amaçlayan etkinliklerdir (Aral ve diğ., 2002). Ancak yaratıcı sanat çalışmalarının amacı, yalnızca geleceğin sanatçılarını yetiştirmek değil, çocukluktan itibaren yaratıcı potansiyellerini kullanarak, yaratıcı düşünceyi geliştirme, düzeyine uygun orijinal ürünler oluşturma, sorular sorma, araştırarak yeni keşifler yapma, duygu ve düşünceleri ifade etme becerilerinin kazanılması için de temel hazırlamaktır. Okul öncesi dönemde iyi planlanan yaratıcı sanat çalışmaları, çocukların tüm gelişim alanlarını destekleyebileceği gibi, onların duygu ve düşüncelerini ifade etmelerini, korkularını, kaygılarını, üzüntü ve sevinçlerini, hayallerini ve meraklarını yansıtmalarına da olanak sağlayacaktır.
Okul öncesi eğitim döneminde yapılan yaratıcı sanat çalışmaları;
Yoğurma maddeleri:
Kil, çamur, oyun hamuru, kağıt hamuru, seramik hamuru gibi yapılandırılmış olarak çocuklara sunulan sanat malzemeleridir. Bu malzemeler çocukların orijinal düşünmesini, yaratıcılığını ve deneyim kazanmasını sağlayan ve çocukları bu yönlerde cesaretlendiren sanatsal malzemelerdir.
Kağıt çalışmaları:
Fon kartonu, eski mecmualar, alüminyum folyo, tuvalet kağıdı, gazete, mukavva, jelatin zımpara kağıdı gibi çok çeşitli kağıtlar kullanılarak yapılan çalışmalardır. Kağıt çalışmaları, çocukların karar verme, seçim yapma, akıl yürütme, başladığı bir işi bitirme gibi becerilerin geliştirilmesinde önemli bir yer tutar. Kağıt çalışmaları, yaratıcı sanat çalışmaları için gerekli olan, görsel becerilerin gelişmesini destekleyen çalışmalardan birisidir (Aral ve diğ., 2002; Erdemir ve Kandır, 2002 ).

Boya çalışmalar:
Kuru boya, sulu boya, pastel boya, mum boya, parmak boyası, guaj boya, toz boya vb. boya çeşitleri, farklı kalınlıklarda fırçalar, resim sehpaları gibi çok çeşitli malzemeler kullanılarak yapılan sanat çalışmalarıdır. Çocuklar boya çeşitleri ile çalışırken bir çok yeni kavramla karşılaşır, gözlem ve incelemeler yaparak duyularını kullanırlar. Bu çalışmalar çocukların, sanata karşı duyarlı olmalarını sağlarken, aynı zamanda görsel yapılar arasındaki farklılıkları ayırtetme, tanımlama, akıl yürütme ve problem çözme becerilerinin gelişmesini destekler (Aral ve diğ., 2002; Erdemir ve Kandır, 2002 ).
Artık materyal çalışmaları:
Kutular, plastik şişeler, kumaş parçaları, kağıt havlu ruloları, köpükler, makaralar, boncuklar, ağaç kabukları, kuruyemiş kabukları taşlar, farklı şekil ve boyutlardaki yapraklar vb. gibi malzemeler kullanılarak yapılan çalışmalaradır. Artık materyallerle yapılan üç boyutlu çalışmalar ve kolaj çalışmaları çocuklarda, doku, şekil, ağırlık, genişlik, mekan gibi kavramların gelişimini destekler. Ayrıca, çocukların özgün tasarımlar oluşturarak yaratıcı düşünmelerini, görsel ve dokunsal algılarının gelişimini destekler (Aral ve diğ., 2002; Erdemir ve Kandır, 2002; Turla, 2003).
Eğitimci, çocukları bu tür yaratıcı sanat etkinliklerine yöneltmek için her şeyden önce gerekli çevresel düzenlemeyi hazırlamalıdır. Bu düzenlemeler çocukların yaşlarına, gelişim düzeylerine, ilgi ve ihtiyaçlarına, dikkat sürelerine uygun ve çalışmalara aktif katılmalarını sağlayacak nitelikte olmalıdır. Uyarıcı çevre hazırlanırken uygun bir etkinlik alanının bulunması, kullanılacak materyallerin seçimi (materyallerin çok yönlü kullanımı, çeşitliliği, yaratıcılığı geliştirici özelliklerinin olması, dikkat süresini artırıcı nitelikte olması ve kullanışlı olması vb gibi özelliklere sahip olması), zamanlama ve bunların yanında, çocukların ürünlerini değerlendirmelerini sağlayacak sergilenme olanağı sunulmasına dikkat edilmelidir (Erdemir ve Kandır, 2002; Darıca, 2003b).
Eğitimcinin, sanat çalışmalarını çocuklara sunumundaki rehberliğinde; fiziksel uyarıcılar (etkinlik türü, materyal seçimi ve çevresel düzenlemeler) kadar, etkinliğin hazırlık, uygulama ve değerlendirme aşamalarında çocuklarla kurulan iletişim ve bu iletişimde kullanılan sözel ve sözel olmayan dil becerileri de önemlidir. Bu beceriler, çocukların etkinliklere aktif olarak katılımını sağlar (Bunce ve Watkins, 1995; Rice, 1995; Darıca, 2003a).
Okul öncesi dönem, çocukların kavramları öğrendiği ve anlamlandırdığı bir süreçtir. Bu süreçte çocuklar, yaşadığı dünyayı ve bu dünyada yer alan kavramları dili kullanarak anlamlaştırırlar. Böylece çocuklar oluşturduğu kavramsal düşünmeyi, sözel düşünceye dönüştürürler. Dil, bu noktada bilişsel gelişim için anahtar görevi üstlenmektedir. Çocuklar kendi yaptıkları etkinlikler üzerinde kavramları daha rahat öğrenirler. Bu nedenle yaratıcı sanat etkinlikleri, çocukların kavramları öğrenmesi ve öğrendiği kavramları sözel düşünceye aktarmalarında bir laboratuar gibidir (Galda ve diğ., 1997; Hohmann, 1997; Kefi, 2002).
Çocuklarla, tasarlanan yaratıcı sanat etkinlikleri hakkında konuşmak, onların kavramları öğrenmelerine ve bu kavramları sözel olarak ifade etmelerine olanak sağlar. Bu konuşmalar, çocuğa kullandığı dil hakkında bilgi verir, kelime dağarcığını geliştirir ve çocuğun konuşulan dilin gramer yapısını kullanabilmesinde bir model oluşturur. Ayrıca çocukların bir başkası tarafından anlaşıldığını hissetmesini sağlar (Galda ve diğ. 1997; Yazıcı, 2003). Çocuklar anlatmak istediklerinin anlaşıldığını hissettikleri zaman, etkinliklere aktif olarak katılma isteği duyarlar. Bu yöntemle çocukların etkinliklere aktif katılımları teşvik edilmiş olur.
Eğitimci, yaratıcı sanat etkinlikleri sırasında çocuğun yapmak istediği ürün ile ilgili karar vermesine ve konuşmak istediği konuyu seçmesine sözel yönergelerle fırsat vermelidir. Yaratıcı sanat çalışmalarında, özellikle ön hazırlık konuşmalarında verilecek sözel yönergeler çok önemlidir. Çünkü, bu konuşmalar çocuğun yapacağı ürüne karar vermesine yardımcı olur. Örneğin; Eğitimci, “Çocuklar burada bazı materyaller var. Haydi hep birlikte bunları inceleyelim. Şekilleri nasıl? Hangi renkler kullanılmış? Birbirinden benzer ve farklı yönleri neler? Bunları çevrenizde nerelerde kullanıyorsunuz? ” vb. gibi yönergeler verir. Çocuklar inceledikten sonra, “Bu malzemelerle neler yapabiliriz? şeklindeki bir yönerge, çocuğun ne tür bir ürün yapacağına karar vermesine fırsat verir ve karar vermesine yardımcı olur. Çocuklara düşündükleri ürün hakkında ifade etme fırsatı verildikten sonra, “Düşündüğün bu çalışma için sana hangi malzemeler gerekir?” yönergesi ile çocukların düşündüğü ürünle ilgili bilgileri kendi ifadeleriyle aktarmaları sağlanır.
Yaratıcı sanat çalışmalarında kullanılacak sözel yönergelerin açık ve anlaşılır olmasının yanında, vurgu, tonlama ve mimiklere de dikkat edilmelidir. Ayrıca, çocukların verilen yönergeyi anlaması, algılaması ve uygun cevaplar verebilmesi için belirli bir sürenin tanınması gerekmektedir. Eğitimci, aynı anda birden fazla davranış ifadesi içeren yönergeler vermekten kaçınmalıdır. Örneğin; “ Buradaki materyalleri inceleyerek, bana ne yapacağını söyle” şeklindeki bir yönerge çocukların ne yapması gerektiğini anlamasını zorlaştırır. Böyle bir yönerge çocukta kararsızlığa neden olur. Çünkü, çocuk burada nasıl inceleme yapacağını ve bunun sonucunda neye karar vereceğini bilemez. Bu nedenle eğitimci, açık ve anlaşılabilir bir yönerge verip, çocukların duygu ve düşüncelerini aldıktan sonra başka yönergeye geçmelidir.
Çocuğun yaratıcılığını kullanmasına yönelik olarak verilecek yönergelerde çoğunlukla soru ifadeleri kullanılmaktadır. Eğitimci, çocuğun yaratıcı yönünü destekleyici, çocuğun yeni ve özgün cevaplar verebilmesine teşvik edici nitelikte soruları tercih etmelidir. Hayal gücü ve duyguları ifade edilmesine yönelik açık uçlu sorular (Örneğin; Yaptığın resmin içinde sen nerede olmak isterdin/ neler yapmak isterdin? vb... gibi) ve düşüncenin genişletilmesine yönelik soruların (Bununla ilgili başka neler yapabilirsin? ..... olmasaydı neler olurdu? vb. gibi) kullanılması, çocukların düşündüklerini ve gördüklerini sözel olarak ifade etmesine olanak sağlar (Darıca,2003b). Örneğin; “Ne resmi yaptın?”, “Resmini bana anlatır mısın?” yerine “Resminde neler anlatmak istedin ? yönergesi verilip, çocukların cevapları alındıktan sonra, “Resminde başka neler var?” yönergesi verilmelidir. Bu tür açık uçlu sorular yöneltildiğinde çocuk yaptığı resimle ilgili pek çok kelime ve takibinde özgün cümleler üretebilir. Bu yöntemle, çocuklar yaptığı üründen hareketle birden fazla sözel ifade kullanmaya teşvik edilmiş ve çocuğun dil kazanımı için olumlu çevre oluşturulmuş olur.
Araştırmacılara göre, çocukların dil kazanımında teşvik edici çevrenin sağlanması da tek başına yeterli değildir. Özellikle çocukların ifade edici dil kazanımını yani konuşma becerisini desteklemek amacıyla, sınıf ortamında çocukların dikkatlerinin dilsel yapılara ve bu yapıların sözel olarak kullanımına çekilmesi gerekmektedir (Bunce, 1995; Rice 1995; Bunce ve Watkins, 1995, Cooke ve Williams, 2000). Çocukların yarattıkları ürünle ilgili konuşmalarında ne söylemek istedikleri üzerinde durulması ve oluşturduğu ifadelerin anlamlı olması kadar, söylediği ifadelerin yerinde, zamanında ve uygun olarak kullanması da (konuşulan dilin gramer yapısını doğru olarak oluşturabilmesi) önemlidir. Bunun için de farklı tekniklere ihtiyaç vardır. Bu teknikler;
Yeniden Düzenleme ve Model Olma
Çocuklar dil bilgisi kurallarına uygun olarak konuşamayabilir. Yeniden düzenleme, çocuğun kullandığı ifadelerin anlamını bozmadan, cümleyi dil bilgisi kurallarına uygun olarak yeniden söylenmesidir (Bunce ve Watkins, 1995; Bunce, 1995; Wilcox ve Morris). Örneğin; sanat çalışmalarından biri olan, boya çalışmaları değerlendirilirken, eğitimci çocuklara, “Resminde neler anlatmak istedin?” yönergesine karşılık, çocuk resmini anlatırken “Burada bir yıldızlar var” , “Gülüyor babam bana” şeklinde bir ifade kullanarak anlatabilir. Birinci örnekte çocuğun anlatımında kullandığı yapıda “tekil bir nesneden bahsederken çoğul ifadeyi kullanması, ikinci örnekte ise özne nesne yüklem sıralamasında yani sözdizimsel bir gramer hatası bulunmaktadır. Bu durumda eğitimci, “ Evet çok güzel, burada bir yıldız var.”, “Baban sana gülüyor.” şeklinde geribildirim verdiğinde, çocuğun anlattığı ifadenin anlamını bozmadan, gramer kurallarına uygun olarak cümleyi yeniden düzenlemiş olur. Bu ifade çocuğun orijinal ifadesine çok yakındır. Eğitimci, yaptığı geribildirimde, düzenleme yapılan yapıya dikkat çekecek şekilde vurgu ve tonlamalar yapmalıdır. Burada önemli olan, yapılan hatalı kullanımın çocuğa doğrudan söylenmesi ya da eleştirilmesi değil, çocuğun yanıtını tekrar ederken eğitimcinin kendi cümlelerinde doğru kullanımları vermesidir. Eğitimci, çocuğun yaptığı hatalı kullanımı düzeltmek için “öyle değil, böyle söyleyeceksin” şeklinde bir açıklama yaparsa, çocuğun konuşma cesareti ve isteği kırılır. Çocuğun kendine güvenini kaybetmesine neden olduğu için, yaratıcı düşünmesi ve etkinliklere aktif katılımı da engellenmiş olur. Eğitimci, doğru yapıları model olarak verdiği zaman, çocuğun dikkati yeniden düzenlenen doğru yapıya çekilmiş olur Eğitimciyi model alan çocuk daha sonraki konuşmalarında bu yapıları doğru şekliyle kullanabilir.
Genişletme ve Cümle Tamamlama
Çocuklar bir olayı veya bir durumu tek kelimeli cümlelerle anlatabilir, konuşmalarında eksik ya da hatalı kullanımlar yapabilir. Genişletme, çocuğun hatalı ya da eksik kullandığı kelimeleri, farklı bir biçimde aralara yeni kelimeler katılarak geribildirimler verilmesidir (Bunce ve Watkins, 1995; Bunce, 1995; Wilcox ve Morris). Yeniden düzenleyerek model olma tekniğinde olduğu gibi eğitimci, bu tekniği de kullanırken, çocuğun hatalı kullanımlarını eleştirmeden ve çocuğa hissettirmeden vermelidir. Sanat çalışmalarında, yapılan bir ürün üzerinde konuşulurken, çocuk yaptığı ürünü anlatmak istemeyebilir ya da eksik cümle yapıları içeren ifadeler kullanarak anlatabilir. Örneğin; çocuk artık materyallerle oluşturduğu bir ürünü anlatırken , “Ev, araba ” veya “yaptı babam lastikleri.”vb. gibi ifadeler kullanabilir. Eğitimci, “Evet kırmızı bir araba yaptın”, “Baban arabanın lastiğini tamir ediyor” şeklinde çocuğun söylediğini genişleterek ve gramer yapısına uygun olarak cümleyi tamamlayabilir. Bu genişletmeler ve cümle tamamlamalar, çocukların eksik ya da karışık olarak söylediklerinin farkına varmalarını sağlar. Bu yöntemle çocukların hem telaffuzları hem de dil kazanımları desteklenmiş olur.
Sonuç olarak, yaratıcı sanat çalışmaları çocukların dil kazanımlarında bir laboratuar gibidir. Çocuklar bu çalışmalarda yaratıcı ürünlerini oluştururken, ürünleriyle ilgili duygu ve düşüncelerini aktarırken, dille ilgili dinleme, konuşma ve anlama becerilerini kazanır. Verilen yönergeleri izleyebilmeyi öğrenir. Sorular sorma, sorulan soruları algılama ve anlama becerilerini kazanır. Sorulan sorulara doğru ve anlamlı cevaplar vermeyi, yeni durumlar karşısında düşünce geliştirmeyi öğrenir. Kendisi için yeni olan kavramları adlandırmayı ve anlamlaştırmayı öğrenir. Kelime hazinelerini zenginleştirir. Bütün bu becerilerin yanında, konuşulan dilin gramer yapısına uygun cümleler oluşturmayı ve doğru telaffuz etmeyi, sıfatların, edatların, zarfların, fiillerin kullanım yerlerini doğru ve yerinde kullanmayı öğrenir. Bu bilgiler doğrultusunda bakıldığında, çocukların dil kazanımlarının desteklenmesinde yaratıcı sanat etkinlikleri uygun öğrenme ortamlarıdır.

KAYNAKÇA

Aral, N., Kandır, A. ve Can Yaşar, M., (2002). Okul Öncesi Eğitimi ve Okul Öncesi Eğitimi Programı. (Geliştirilmiş 2. Basım). Ya-Pa Yayın Pazarlama San. ve Tic. A.Ş. İstanbul.

Bunce, H. B., (1995). Bulding a Language-Focused Curriculum for The Preschool Classroom. V. II A Planing Guide, Poul H. Brookes Publishing Co. Inc. Baltimore. Maryland.

Bunce, H. B., ve Watkins, R. V., (1995). “Language Intervention in a Preschool Classroom: Implementing a Language Focused Curriculum.” Bulding a Language-Focused Curriculum for The Preschool Classroom. V. I A Foundation for Lifelong Communication. Edt. By Rice Mabel L. And Wilcox Kim A. Paul H. Brookes Publishing Co. Inc. Baltimore, Maryland.

Cooke, J. ve Williams, D., (2000). Working with Children’s Language. Edited By Clare Latham. Winslow Press. UK.

Darıca, N., (2003a). Yaratıcı Etkinlikler. Morpa Kültür Yayınları. İstanbul.

Darıca, N., (2003b). Okul Öncesi Eğitimciler İçin Etkinlik Dünyası Uygulama Kitabı. Morpa Kültür Yayınları. İstanbul.

Erdemir, N. ve Kandır, A. (2002). “Erken Çocukluk Eğitiminde Yaratıcı Sanat Etkinlikleri.” Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitimi Sempozyumu “Geleceğe Bakış.” 17-18 Ekim. Gazi Üniversitesi Meslaki Eğitim Fakültesi, M.E.B. Okul Öncesi Eğitimi Genel Müdürlüğü ve Kök yayıncılık İşbirliği. Ankara.

Galda, L., Cullinan, B. E. ve Strickland, D.S., (1997). Language, Literacy, and The Child. (Second Edition). Harcourt Brace College Publishers. Florida.

Hohmann, M.,(1997). High/Scope Education Research Foundation A Study Guide to Education Young Children. High/Scope Press. Michigan.

Kefi, S., (2002). “Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Etkin Bir Öğrenme Ortamında Sanat Etkinlikleri ile Çocukların Yaratıcılıklarının Geliştirilmesinde Farklı Bir Yaklaşım.” Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitimi Sempozyumu “Geleceğe Bakış.” 17-18 Ekim. Gazi Üniversitesi Meslaki Eğitim Fakültesi, M.E.B. Okul Öncesi Eğitimi Genel Müdürlüğü ve Kök yayıncılık İşbirliği. Ankara.

Ömeroğlu, E., (1990). Anaokuluna Giden Beş Altı Yaşındaki :eek:cukların Sözel Yaratıcılıkları ve Yaratıcı Drama Eğitiminin Etkisi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

Rice, M. L., (1995). “The Rational and Operating Prenciple for a Langage-Focused Curriculum for Preschool Children.” Bulding a Language-Focused Curriculum for The Preschool Classroom. V. I A Foundation for Lifelong Communication. Edt. By Rice Mabel L. And Wilcox Kim A. Paul H. Brookes Publishing Co. Inc. Baltimore, Maryland.

Turla, A., (2003). Çocuk ve Yaratıcılık “Çocuğum Daha Yaratıcı Olabilir mi?” Morpa Kültür Yayınları. İstanbul.

Yazıcı, Z., (2003). “Dil Merkezli Okul Öncesi Eğitim Programları.” Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Etkin Bir Öğrenme Ortamında Sanat Etkinlikleri ile ocukların Yaratıcılıklarının Geliştirilmesinde Farklı Bir Yaklaşım.” Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitimi Sempozyumu “Geleceğe Bakış.” 17-18 Ekim. Gazi Üniversitesi Meslaki Eğitim Fakültesi, M.E.B. Okul Öncesi Eğitimi Genel Müdürlüğü ve Kök yayıncılık İşbirliği. Ankara.

Wilcox, K. A., ve Morris, S. R., (1995). “Speech Intervention in a Language Focused Curriculum.” Bulding a Language-Focused Curriculum for The Preschool Classroom. V. I A Foundation for Lifelong Communication. Edt. By Rice Mabel L. And Wilcox Kim A. Paul H. Brookes Publishing Co. Inc. Baltimore, Maryland.
 

Forum istatistikleri

Konular
18,892
Mesajlar
30,368
Kullanıcılar
27,851
Son üye
Mfbos
×