Sustur Susturabilirsen
Dünlerimin yarım kalmışlığıyla yazıyorum bu satırları..
Garip bir hüzün var içimde.. sanki bir yanım hep ağlamaklı ..
Kaç kez söndürdüm yalnızlığımı sigaramın külünde ben bile unuttum..
kaç kez bitirdim o adı sigaramın dumanında..?
Ama yine de sevdamı kırık kalemimde harcayamadım…
Bir fotoğrafa bakıyorum şimdi…
Resmi de; hayalim gibi, ben gibi dünlerim gibi, yarım kaldı, bir Temmuz sabahı..
Şimdi düşünüyorum da yarım kalan kimin düşüydü acaba?
Sevmekse en büyüğünden seviyorum ama geleceğimde yok artık dünlerime bıraktım onu..
Sinsice akan zamanlara kattım sırtımdaki yaralarımı..
Şimdi ismi ritimsiz kalp atışlarımda saklı..
Ne yapalım bedenimize hapsolmuş ruhlarımızı ben özgürleştirdim o yapamadı..
Şimdi o mahkum ben özgürüm..
iki kişilik bir yürek bu..
Artık ben yetemiyorum içine, ona verdikçe küçülüyor, küçücük oluyor gözümde..
Acı bir gerçek kıpırdıyor artık hayatımın sayfalarında..
rüzgar kulaklarıma fısıldıyor; “giden gitti diyor bekleme”
yüreğimde onun için büyüttüğüm sevdamı hançerlediği vakit dünya dönmekten vazgeçti onun için sanki..
Bir temmuz sabahı ben ondan vazgeçtim..
Ama sevgimden vazgeçmedim..
Anlamak biraz zor neden mi böyle..
çünkü bütün benliğimle, duygularımla ve sevgimle o adamı oluşturan benim..
Olduğu gibi kabullenmek de bana düşerdi tabiki özellikle de savunmak..
O’nu her şeyiyle sevdim ben..
Sevdim ve oluşturdum..
Bu uğurda her şeyimi kaybetsem bile..
hadi gel de şimdi karanlığı konuşturan yazılarımı,
sustur susturabilirsen !
Umut Sandalı – Sustur Susturabilirsen
Dünlerimin yarım kalmışlığıyla yazıyorum bu satırları..
Garip bir hüzün var içimde.. sanki bir yanım hep ağlamaklı ..
Kaç kez söndürdüm yalnızlığımı sigaramın külünde ben bile unuttum..
kaç kez bitirdim o adı sigaramın dumanında..?
Ama yine de sevdamı kırık kalemimde harcayamadım…
Bir fotoğrafa bakıyorum şimdi…
Resmi de; hayalim gibi, ben gibi dünlerim gibi, yarım kaldı, bir Temmuz sabahı..
Şimdi düşünüyorum da yarım kalan kimin düşüydü acaba?
Sevmekse en büyüğünden seviyorum ama geleceğimde yok artık dünlerime bıraktım onu..
Sinsice akan zamanlara kattım sırtımdaki yaralarımı..
Şimdi ismi ritimsiz kalp atışlarımda saklı..
Ne yapalım bedenimize hapsolmuş ruhlarımızı ben özgürleştirdim o yapamadı..
Şimdi o mahkum ben özgürüm..
iki kişilik bir yürek bu..
Artık ben yetemiyorum içine, ona verdikçe küçülüyor, küçücük oluyor gözümde..
Acı bir gerçek kıpırdıyor artık hayatımın sayfalarında..
rüzgar kulaklarıma fısıldıyor; “giden gitti diyor bekleme”
yüreğimde onun için büyüttüğüm sevdamı hançerlediği vakit dünya dönmekten vazgeçti onun için sanki..
Bir temmuz sabahı ben ondan vazgeçtim..
Ama sevgimden vazgeçmedim..
Anlamak biraz zor neden mi böyle..
çünkü bütün benliğimle, duygularımla ve sevgimle o adamı oluşturan benim..
Olduğu gibi kabullenmek de bana düşerdi tabiki özellikle de savunmak..
O’nu her şeyiyle sevdim ben..
Sevdim ve oluşturdum..
Bu uğurda her şeyimi kaybetsem bile..
hadi gel de şimdi karanlığı konuşturan yazılarımı,
sustur susturabilirsen !
Umut Sandalı – Sustur Susturabilirsen