2 Yaş sendromu
Bebeklerin en zor dönemlerinden biri 18 ay – 2 yas dönemi. Sakin ve uslu bebekler bir anda negatif ve öfkeli çocuklar haline dönüsebiliyor. ELELE Çocuk ve Aile Psikolojik Danismanlik ve Özel Egitim Merkezi Psikolog, Özel Egitim Uzmani Bihter Mutlu Gencer “Bebeklerimiz 18 ay- 2 yas civarina geldiginde, onlarin masum melek bebeklik hallerinden çikip tamamen farkli kisilikte bir çocuga dönüstügünü düsünmeye baslariz.” Diyerek söyle devam ediyor: Rahatlikla kontrol edebildigimiz bebegimiz gitmis, yerine her seye itiraz eden, ak dedigimize kara diyen –gerçekten ak olsa bile-, her seyi kendi yapmakta israr eden, artik tahammül sinirlarimizi zorlamaya baslamis bir çocuk gelmistir. Bazi anne babalarin isteyebilecegi gibi keske çocuklarimiz bizim büyüyene dek sürekli sekillendirebilecegimiz bir hamur olabilse de istedigimiz sekilde onlari yetistirip, rahat etsek... Ne yazik ki isler böyle yürümüyor ve kabul etmemiz gereken bir gerçek var ki çocuklarimizin, bazi yerlerde “önergenlik” olarak bile tanimlanabilen “negatif dönem” dedigimiz dönemden geçmelerinin son derece normal ve tamamen saglikli bir psikolojik gelisimin bir parçasi oldugudur. Ancak bu süreçten çocugun saglikli sekilde çikabilmesinde elbette ki uygun anne baba tutumlari belirleyici olmaktadir.”
Bu Dönem Normal Bir Dönem
Peki bu negatif dönemi çocuklar neden yasar? Bihter Mutlu sürecin normal oldugunun kabul edilmesi gerektigini belirterek sunlari söylüyor: “Hayatin ikinci yilinda çocuk artik yürümeye baslamistir ve dil gelisimi hizlanmistir. Artik daha rahat hareket edebilmekte, sürekli olarak kendi vücudunun sinirlarini denemekle mesguldür. Beyni hizla gelismekte ve sürekli dünyayi kesfetmeye çalisirken, hayat, objeler, ve kendi vücutlarinin nasil çalistigiyla ilgili yeni yeni bilgiler ve deneyimler kazanmaktadir. Bütün bu kesifler sirasinda istedigi fakat henüz yapamadigi islere bir de yetersiz olan ifade edici dil becerileri eklendiginde çocuk kaçinilmaz olarak hayal kirikliklari ve gerginlikler yasamaya baslar. Iste öfke nöbetlerine öncelikle bu genis açiyla bakmamizda fayda vardir. Kendimizi onlarin yerine koyalim: Henüz tam anlamlandiramadigimiz bir dünyada bir de isteklerimiz ve duygularimizi ifade edemiyoruz ve bir sekilde varolmaya çalisiyoruz... Bu dönemin dogal bir basamagi da çocugun bagimsizlik ve otonomi istegidir. Kendi yapmak ister, kendi yemek ister, kendi giyinmek, kendi seçmek, vs. ister. O zamana dek eli kolu bagli oturuyordu, artik becerebildigini, karar verebildigini baskalarina ama en çok da kendine kanitlamak ister. Sinirlarini bilmek ve zaman zaman bunlari genisletmek için zorlamak ister. Anne baba tutarli ve kararli davranislar sergiledikçe davranislarinin sonuçlari oldugunu ögrenir, sinirlarin çizildigini görür. Bu sekilde büyüyüp olgunlasir.”
Öfke nöbetlerine zemin hazirlamayin
Öfke nöbetleri genellikle çocuk aç, yorgun, sikilmis, rahatsiz veya keyifsiz oldugunda daha çok ortaya çikar. Muhtemelen çocugunuz aç oldugunda süpermarkete gidip, öfke nöbetsiz alis verisin sonuna kadar dayanmasini beklemek çok ta gerçekçi bir yaklasim olmayabilir. Bu nedenle öncelikle öfke nöbetine neden olabilecek kaynaklari olusmadan elimine etmekte fayda var. Örnegin bir arkadasinizin evine giderken çocugunuzun sikilabilecegini tahmin edebilmeniz ve oraya çocugunuzun zevk alip zaman geçirebilecegi oyuncaklarini birlikte götürmeniz veya alis veriste sikilabilecegini düsündügünüz çocugunuza süpermarkette isimiz biter bitmez birlikte dondurma yiyelim demek, öfke nöbetlerini öngörüp önlemek için ufak manevralar olabilir.
Ne Yapmali?
• Ister evde olsun, ister disarida, çocugunuz kendini yere atmis “o sekeri istiyorum” diye bagirirken izlenecek en önemli taktik sakin kalabilmeyi basarmaktir. Zaten kontrolünü kaybetmis bir çocuk, karsisinda kontrolünü kaybetmis bagirip çagiran bir anne görmek istemez. Sizin sakin ve uygunsuz davranisa prim vermeyen tavriniz er geç çocugunuzun pes etmesine yardimci olacaktir.
• Evdeyseniz kulaginiz çocugunuzda olmak sartiyla öfke nöbetini görmemezlikten gelerek isinize devam edebilir; disaridaysaniz onu sakin bir ortama tasiyabilir-mesela arabaya- ve orda sakinlesmesini bekleyebilirsiniz.
• Sizi kullanmaya yönelik öfke nöbetlerinde sekeri niye alamayacaginizla ilgili kisa bir açiklamadan sonra, tutarli izleyeceginiz aldirmazlik yöntemi er geç ise yarar; ancak hayal kirikligi dolayisiyla olusmus nöbetleri tamamen görmemezlikten gelme baska duygusal problemlere yol açabilir. Bu nedenle kaynaginda hayal kirikligi olan öfke nöbetlerinde çocugun duygusunu anlamak önemlidir. Örnegin "o filmi ne kadar görmek istedigini anlayabiliyorum fakat simdi bu filmi seyredecek vaktimiz yok, su anda çok kizdigini görebiliyorum, ben sana sakinlesmen için yardimci olacagim, sakinlestigin zaman daha rahat konusuruz” gibi bir söylem çocugun tam da ihtiyaci olan bir tutumdur.
• Öfke nöbetleri geçtikten sonra hemen akabinde çocuga istedigi sey kesinlikle verilmemelidir. Filmin zamani geldiginde ve annenin vakti oldugunda izlenecegini çocugun ögrenmesi gerekir. Bu konuda tutarli ve kararli olmak çocugun saglikli duygusal gelisimi açisindan çok önemlidir. Yoksa çocuk büyüyüp yetiskin oldugunda da isteklerinin geciktirilmeden doyurulmasi konusunda sabirsiz olacaktir. Ancak öfke nöbetinden sonra çocukta anneyi üzmüs olmaktan dolayi suçluluk duygulari ve artik eskisi gibi sevilmeyecegi korkulari olusabilir. Çocugunuz sakinlestiginde öfke nöbetiyle ilgili biraz konusup –nedenleri ve sonuçlari hakkinda- ona sarilip sevginizi göstermenizde fayda vardir. En nihayetinde çocugun ne olursa olsun yalnizca "iyi çocuk" oldugunda degil her zaman ve kosulda sevilecegini, anne baba sevgisinin kosulsuz oldugunu içine sindirmeye ihtiyaci vardir.
.Alıntıdır.
Bebeklerin en zor dönemlerinden biri 18 ay – 2 yas dönemi. Sakin ve uslu bebekler bir anda negatif ve öfkeli çocuklar haline dönüsebiliyor. ELELE Çocuk ve Aile Psikolojik Danismanlik ve Özel Egitim Merkezi Psikolog, Özel Egitim Uzmani Bihter Mutlu Gencer “Bebeklerimiz 18 ay- 2 yas civarina geldiginde, onlarin masum melek bebeklik hallerinden çikip tamamen farkli kisilikte bir çocuga dönüstügünü düsünmeye baslariz.” Diyerek söyle devam ediyor: Rahatlikla kontrol edebildigimiz bebegimiz gitmis, yerine her seye itiraz eden, ak dedigimize kara diyen –gerçekten ak olsa bile-, her seyi kendi yapmakta israr eden, artik tahammül sinirlarimizi zorlamaya baslamis bir çocuk gelmistir. Bazi anne babalarin isteyebilecegi gibi keske çocuklarimiz bizim büyüyene dek sürekli sekillendirebilecegimiz bir hamur olabilse de istedigimiz sekilde onlari yetistirip, rahat etsek... Ne yazik ki isler böyle yürümüyor ve kabul etmemiz gereken bir gerçek var ki çocuklarimizin, bazi yerlerde “önergenlik” olarak bile tanimlanabilen “negatif dönem” dedigimiz dönemden geçmelerinin son derece normal ve tamamen saglikli bir psikolojik gelisimin bir parçasi oldugudur. Ancak bu süreçten çocugun saglikli sekilde çikabilmesinde elbette ki uygun anne baba tutumlari belirleyici olmaktadir.”
Bu Dönem Normal Bir Dönem
Peki bu negatif dönemi çocuklar neden yasar? Bihter Mutlu sürecin normal oldugunun kabul edilmesi gerektigini belirterek sunlari söylüyor: “Hayatin ikinci yilinda çocuk artik yürümeye baslamistir ve dil gelisimi hizlanmistir. Artik daha rahat hareket edebilmekte, sürekli olarak kendi vücudunun sinirlarini denemekle mesguldür. Beyni hizla gelismekte ve sürekli dünyayi kesfetmeye çalisirken, hayat, objeler, ve kendi vücutlarinin nasil çalistigiyla ilgili yeni yeni bilgiler ve deneyimler kazanmaktadir. Bütün bu kesifler sirasinda istedigi fakat henüz yapamadigi islere bir de yetersiz olan ifade edici dil becerileri eklendiginde çocuk kaçinilmaz olarak hayal kirikliklari ve gerginlikler yasamaya baslar. Iste öfke nöbetlerine öncelikle bu genis açiyla bakmamizda fayda vardir. Kendimizi onlarin yerine koyalim: Henüz tam anlamlandiramadigimiz bir dünyada bir de isteklerimiz ve duygularimizi ifade edemiyoruz ve bir sekilde varolmaya çalisiyoruz... Bu dönemin dogal bir basamagi da çocugun bagimsizlik ve otonomi istegidir. Kendi yapmak ister, kendi yemek ister, kendi giyinmek, kendi seçmek, vs. ister. O zamana dek eli kolu bagli oturuyordu, artik becerebildigini, karar verebildigini baskalarina ama en çok da kendine kanitlamak ister. Sinirlarini bilmek ve zaman zaman bunlari genisletmek için zorlamak ister. Anne baba tutarli ve kararli davranislar sergiledikçe davranislarinin sonuçlari oldugunu ögrenir, sinirlarin çizildigini görür. Bu sekilde büyüyüp olgunlasir.”
Öfke nöbetlerine zemin hazirlamayin
Öfke nöbetleri genellikle çocuk aç, yorgun, sikilmis, rahatsiz veya keyifsiz oldugunda daha çok ortaya çikar. Muhtemelen çocugunuz aç oldugunda süpermarkete gidip, öfke nöbetsiz alis verisin sonuna kadar dayanmasini beklemek çok ta gerçekçi bir yaklasim olmayabilir. Bu nedenle öncelikle öfke nöbetine neden olabilecek kaynaklari olusmadan elimine etmekte fayda var. Örnegin bir arkadasinizin evine giderken çocugunuzun sikilabilecegini tahmin edebilmeniz ve oraya çocugunuzun zevk alip zaman geçirebilecegi oyuncaklarini birlikte götürmeniz veya alis veriste sikilabilecegini düsündügünüz çocugunuza süpermarkette isimiz biter bitmez birlikte dondurma yiyelim demek, öfke nöbetlerini öngörüp önlemek için ufak manevralar olabilir.
Ne Yapmali?
• Ister evde olsun, ister disarida, çocugunuz kendini yere atmis “o sekeri istiyorum” diye bagirirken izlenecek en önemli taktik sakin kalabilmeyi basarmaktir. Zaten kontrolünü kaybetmis bir çocuk, karsisinda kontrolünü kaybetmis bagirip çagiran bir anne görmek istemez. Sizin sakin ve uygunsuz davranisa prim vermeyen tavriniz er geç çocugunuzun pes etmesine yardimci olacaktir.
• Evdeyseniz kulaginiz çocugunuzda olmak sartiyla öfke nöbetini görmemezlikten gelerek isinize devam edebilir; disaridaysaniz onu sakin bir ortama tasiyabilir-mesela arabaya- ve orda sakinlesmesini bekleyebilirsiniz.
• Sizi kullanmaya yönelik öfke nöbetlerinde sekeri niye alamayacaginizla ilgili kisa bir açiklamadan sonra, tutarli izleyeceginiz aldirmazlik yöntemi er geç ise yarar; ancak hayal kirikligi dolayisiyla olusmus nöbetleri tamamen görmemezlikten gelme baska duygusal problemlere yol açabilir. Bu nedenle kaynaginda hayal kirikligi olan öfke nöbetlerinde çocugun duygusunu anlamak önemlidir. Örnegin "o filmi ne kadar görmek istedigini anlayabiliyorum fakat simdi bu filmi seyredecek vaktimiz yok, su anda çok kizdigini görebiliyorum, ben sana sakinlesmen için yardimci olacagim, sakinlestigin zaman daha rahat konusuruz” gibi bir söylem çocugun tam da ihtiyaci olan bir tutumdur.
• Öfke nöbetleri geçtikten sonra hemen akabinde çocuga istedigi sey kesinlikle verilmemelidir. Filmin zamani geldiginde ve annenin vakti oldugunda izlenecegini çocugun ögrenmesi gerekir. Bu konuda tutarli ve kararli olmak çocugun saglikli duygusal gelisimi açisindan çok önemlidir. Yoksa çocuk büyüyüp yetiskin oldugunda da isteklerinin geciktirilmeden doyurulmasi konusunda sabirsiz olacaktir. Ancak öfke nöbetinden sonra çocukta anneyi üzmüs olmaktan dolayi suçluluk duygulari ve artik eskisi gibi sevilmeyecegi korkulari olusabilir. Çocugunuz sakinlestiginde öfke nöbetiyle ilgili biraz konusup –nedenleri ve sonuçlari hakkinda- ona sarilip sevginizi göstermenizde fayda vardir. En nihayetinde çocugun ne olursa olsun yalnizca "iyi çocuk" oldugunda degil her zaman ve kosulda sevilecegini, anne baba sevgisinin kosulsuz oldugunu içine sindirmeye ihtiyaci vardir.
.Alıntıdır.